Uit het minnelied Eens meien morgens vroe door Jan I van Brabant.
Eens meien morgens vroe
Was ic opghestaan;
In een scoen boemgerdekine
Soudic spelen gaen…
Codex Manesse, ca. 1300
In alle talen en alle eeuwen bezingen mensen de pracht en kracht van mei. In deze nieuwsbrief de aankondiging van een concert door Ensemble Corona deze maand. Verder leest u hoe zangeres Valeria Mignaco met zingen begon, wie de “twee Claudio’s” in haar leven zijn, welke schatten zij in Amsterdam Zuid-Oost koestert, en nog veel meer over haar.
Lees het in onze zomernieuwsbrief, vorige week verstuurd aan iedereen op onze mailinglijst.
Ook als eerste de nieuwsbrief ontvangen? Stuur een mailtje met je aanmelding naar info@ensemble-corona.nl.
Lees verder: Zomernieuwsbrief mei 2025Deze nieuwsbrief is onderaan deze pagina ook als PDF te lezen en downloaden.
Interview Valeria Mignaco
Ben je tevreden over de plek waar je ter wereld kwam?
Ik ben geboren in Argentinié in 1975. Ik ben dankbaar voor de kansen die ik er
kreeg en die er ook voor hebben gezorgd dat ik nu in Nederland woon. Soms heb ik wel heimwee: de maatschappij is hier anders georganiseerd, ik mis mijn familie en vrienden, maar ik ben gelukkig met mijn leven in Nederland.
Waar ben je trots op? Een eigenschap, een behaald succes?
Vooral op mijn leerlingen in Amsterdam Zuid-Oost waar ik zangles geef. Ik ben niet zozeer trots op wat ik daar doe, maar vooral hoe de leerlingen zich ontwikkelen en dat ik daar een bijdrage aan lever.
Wie of wat bepaalde je keus voor jouw hoofdvak?
Dat ging eigenlijk vanzelf: ik was op een schoolkoor, mijn vader was toen goed bevriend met een zangdocent. Zo begon ik bij haar zangles te volgen. Ze hoorde denk ik – ik was toen nog maar veertien jaar – dat ik iets speciaals had. Daarna ging ik in andere koren zingen en raakte bij een groot Vivaldi-project betrokken. Kortom: zo rolde ik erin.
Heb je je hart verpand aan een bepaalde componist?
Ja! Ik heb de twee Claudio’s van wie ik veel houd: Claude Debussy en Claudio Monteverdi. Bach is een latere liefde, net als Josquin des Prez.
Wat is je plek binnen Ensemble Corona?
In het begin was ik vooral een ‘jonkie’. De overige leden van het ensemble waren al langer actief als musicus. En verder was Ensemble Corona voor mij ook echt het eerste Nederlandse ensemble waar ik bij ging horen. Mijn andere plekken toen – bijvoorbeeld Capella Amsterdam – hadden een meer internationaal karakter. Ik stapte voor mijn gevoel ook weer een nieuwe wereld binnen. Maar dat is ook alweer lang geleden; ondertussen is Ensemble Corona voor mij familie geworden.
Wie is voor jou een inspirerende collega in de wereld van de muziek en kunst?
Dan noem ik toch de naam van iemand die niet direct musicus is: Blandine Calais Germain. Ze is mijn grote docent en inspirator op het gebied van anatomie en beweging. Een creatieve, zorgzame pedogoog die veel aan mij heeft geleerd en ervoor heeft gezorgd dat ik weer aan andere mensen veel beter les kan geven.
Wat doe je bij voorkeur als je niet muziek maakt?
Tegenwoordig ben ik bezig met een PhD aan de Universiteit, dus heel veel lezen. Ik lees altijd graag, maar afspreken met vrienden is de eerste keuze als ik vrije tijd heb.
Stel – je speelde (een ander) instrument, welk en waarom?
Ik heb vroeger viool gespeeld, als tweede keuze naast zanglessen. Maar mijn oude viool ligt tegenwoordig in een kast. Ik speel nu wel een beetje piano, om zo mijn leerlingen te kunnen begeleiden.
Welk boek moeten we absoluut lezen, volgens jou?
Ik kies voor een boek van een groot Argentijns auteur: De Aleph van Jorge Luis Borges. Ik vind het ‘mind blowing’ want de verhalen van Borges stimuleren een bijzondere kijk op de wereld waarin we leven.
Noem drie ingrediënten voor een topdag…
Dat is niet zo moeilijk: wakker worden, ontbijten met Matías – mijn vriend – en muziek maken. Gelukkig heb ik dus vaak topdagen!