Het nieuwe seizoen staat te trappelen om te beginnen, zo ook Ensemble Corona.
In deze nieuwsbrief: komende concerten, de vernieuwde website en een interview met de blokfluitist van het ensemble: Heleen Gerretsen.
Deze nieuwsbrief is onderaan deze pagina ook als PDF te lezen en downloaden.
Concerten
In 2024 herdenkt Ensemble Corona het 650ste sterfjaar van de dichter Francesco Petrarca met het programma “Prima le parole, poi la musica”: liederen, madrigalen en instrumentale stukken, beginnend in de 14de eeuw tot aan het eind van de Renaissance. In die 200 jaar hebben veel componisten de sonnetten van Petrarca op muziek gezet. Soms waren die religieus, dan weer werelds, sommigen met verholen kritiek op het politieke klimaat. Het programma bevat werken van o.a. Dufay, Tromboncino en Palestrina.
Op zaterdag 7 september speelt Ensemble Corona om 15.00 uur in de Vermaning van Edam, Jan Nieuwenhuizenplein 6. Kaarten via tickets of aan de zaal.
Op donderdag 12 september treedt Ensemble Corona om 20.30 uur op in het kader van het muziekfestival Muze van Zuid, een reeks (huis)concerten met muziek van componisten die Amsterdam Zuid straatnamen schonken. Tickets via Muze van Zuid.
Website
De website van Ensemble Corona is vernieuwd!
Minder tekst, meer beeld.
Zo kunt u in één oogopslag zien waar en waarmee Ensemble Corona actief is.
Interview Heleen Gerretsen
(vragen: Ben de Boer, voorzitter bestuur)
Ben je blij met de plek waar je ter wereld kwam?
Ik prijs mij gelukkig met de plek waar ik ben geboren: een deel van de wereld waarvan ik denk dat we elkaar wat gunnen, waar je ’s nachts rustig in slaap kan vallen zonder bang te hoeven zijn dat je van je bed wordt gelicht. Ik ben niet helemaal zonder zorgen over de toekomst, onder andere hoe er over cultuur wordt gedacht. Nog een zorg is hoe we in de wereld tegenover elkaar komen te staan. In mijn optimisme denk ik graag dat muziek en kunstonderwijs iets kunnen betekenen in hoe we als mensen met elkaar om wensen te gaan.
Waar ben je trots op?
Het vervult mij met trots, als ik naar het ensemble kijk, dat we het al meer dan 20 jaar in de lucht houden, dwars door de financiële crisis, de Halbe Zijlstra-kaalslag en de covid jaren heen. Met vereende krachten stug doorgaan, iets maken en daar goed voor zorgen, gesteund door de respons daarop: dat doet me goed.
Wie of wat bepaalde je keus voor je muziekinstrument?
Er geschiedde een wonder in huis: mijn broer wilde drummen en dat wilde hij heel fel. Dat mocht, als hij eerst een jaar blokfluitles “onderging”. En ineens kon hij, na driekwart jaar trouw doorzetten, met mijn moeder (die toen aan de pedagogische academie studeerde) een duet spelen!
Ik was als zesjarige enorm verrast dat zoiets kon en ik vroeg me af of dat ook binnen mijn bereik lag. Ik stortte me een zomer lang op die blokfluit en verslond de boekjes waar mijn broer les uit had gehad. Hij mocht drummen (en is drummer geworden) en ik adopteerde zijn wees geworden blokfluit. En we zijn nooit meer uit elkaar gegaan.
Heb je je hart verpand aan een bepaalde componist?
Mijn hart verpand ik steeds aan andere componisten. Ons jubileum programma reserveerden we voor Josquin. We waren vaak zo gegrepen door de schoonheid en de kwaliteit van zijn werk. Dat deed ons besluiten een programma aan hem te wijden. Andere grootheden die we steeds weer tegenkomen en die me inpakken met wat ze hebben gemaakt zijn Dufay, Verdelot, Arcadelt. O, en Tromboncino niet te vergeten! Nog eentje: Machault is ook een grote favoriet van me.
Hoe zie je jouw rol binnen Ensemble Corona?
Margo en ik hebben in 2001 het ensemble opgericht, samen met Eveline Juten. Toen is ook de “identiteit” van het ensemble ontstaan. In detail is daar natuurlijk steeds van alles in beweging; andere leden brengen andere karakters, andere ideeën en kwaliteiten, andere kennisgebieden in, maar de kern is door de jaren heen blijven staan. Als medeoprichter leg ik steeds alles wat we doen naast onze “krachtpunten” en vraag aan iedereen: past het bij ons, staan we erachter, herkennen we onszelf, willen we dit, wát willen we, waar dromen we van? Met Margo samen ben ik de “artistieke raad”. In de praktijk komt dat erop neer dat als we iets aan het maken zijn – een project of programma – wij samen met het bestuur ervoor zorgen dat het ook uitgevoerd gaat worden. Denk aan subsidieaanvragen, contacten en contracten, pr, programmaboekjes, dat soort dingen.
Wat doe je bij voorkeur als je niet met muziek bezig bent?
Als ik niet met muziek of lesgeven daarin bezig ben, ben ik graag buiten: hardlopen, schaatsen, vogels kijken of in de tuin werken.
Stel – je speelde een ander instrument: welk en waarom?
Als ik geen blokfluit of cornetto had gespeeld, had ik gezongen! Ik ben een beetje jaloers op zangers. Op mijn instrumenten probeer ik altijd in de buurt te komen van wat je allemaal kan met de stem. En dan de tekst: zo heerlijk om daar uitdrukking aan te geven. Literatuur – en in het bijzonder de dichtkunst – is één van mijn liefdes. Het fysieke van zingen doet me ook enorm goed; het bezig zijn met adem, lucht is iets lekker intensiefs. Ik denk vaak: o, wat zalig is dit toch!
Welk boek moeten we absoluut gaan lezen volgens jou?
Er zijn twee boeken die me recent erg hebben gegrepen. Het ene is de biografie van Etty Hillesum door Judith Koelemeijer. Het andere is Benedenwereld van Robert Macfarlane, over wat zich allemaal onder onze voeten afspeelt, meteen onder de oppervlakte tot heel diep in de aarde. Macfarlane gaat in op de relatie van de mens daarmee. Het overweldigde me.
Noem drie ingrediënten voor een topdag.
Een topdag begint met hardlopen of schaatsen, gevolgd door De Vijf Tibetanen – een serie oefeningen die ik dagelijks doe. Deze combi telt voor één activiteit. Dan studeren; dat doe ik heel graag. Blazen en de concentratie die de muziek en het beheersen van het instrument vergen geven me een krachtig en lucide gevoel. En dan naar buiten. Er zijn een heleboel dingen die in aanmerking komen voor een topdag; ik heb heel vaak topdagen. Ik noem er nog iets toppigs: koken en dan wat ik gemaakt heb samen met anderen opeten.
Wat fascineert je op dit moment?
Dit interview sluit direct aan bij wat me bezighoudt. We hebben net de Olympische Spelen gehad, waarin “het persoonlijk verhaal” sterk benadrukt is. Dat is precies één van de onderdelen van de identiteit van Ensemble Corona: wie waren zij?
Ik lees nu weer veel in de brieven van Petrarca en kan een gat in de lucht springen als hij er blijk van geeft dat hij daar óók door gefascineerd is. Hij beschouwt Cicero en Augustinus als zijn vrienden, hij praat met ze, hij vraagt ze om raad, hij zoekt achter hun teksten naar hun wezen, hun persoonlijkheid, hun mens-zijn. Daar is hij heel uitgesproken in: we zijn van hetzelfde materiaal, ook al zitten er eeuwen tussen ons. Hij laat zichzelf zo ook aan ons zien: hij schrijft dat hij vroeger een geweldig gezichtsvermogen had, maar dat hij zich tegenwoordig moet behelpen met een bril. Dan fluister ik: ik ook Francesco, ik ook!
Ensemble Corona verovert het hedendaagse hart met muziek uit Middeleeuwen en Renaissance